Bir gün Hz. Ali mezarlık ziyaretine gitmiş ve ölülere birşeyler söylüyormuş.. Sanki karşısında canlı bir insan varmışcasına cümlelerini kuruyormuş ölülere.. O sırada mezarlıktan geçen ve Hz. Ali'nin bu halini gören bir adam, Hz. Ali'ye sormuş neden ölülere birşeyler söylediğini.. Hz. Ali'nin cevabı güzel olmuş.. "Onlar beni sürekli dinlerler, yaşayan insanlar gibi söylediklerime itiraz etmezler" demiş..
Adam şaşırmış ve sonradan düşündüğünde Hz. Ali'ye hak vermiş biraz..
Şimdi, eyyy öğretmen evinin duvarları.. Sana sesleniyorum.. Beni hiç sesini çıkarmadan, hiç itiraz etmeden dinlediğin ve en önemlisi de bu dinlediklerini kimseye anlatmadığın için bir teşekkür borçluyum sana..
Sen olmasan ne yapardım ben.. Sen olmasan kime anlatırdım derdimi.. Sen olmasan nerelere bakıp, dalıp gidecektim..
İyiki varsın..
Seninle birşey daha paylaşmam gerek.. Bunu sana nasıl anlatacağım bilmiyorum.. Hani derler ya "Gerçekler acıdır" diye.. Gerçekler, gerçekten de acıymış.. 2 yıl boyunca birlikte olduk.. Birlikte güldük, birlikte ağladık.. Ama sen de çok iyi biliyorsunki "Her iyi şey bitermiş." Seninle olan birlikteliğimin son günlerini yaşıyorum.. Bu ayrılığa biraz sevindiğinin farkındayım.. Kulakların rahat bir nefes alacak ve sağır olmaktan kurtulacak.. :)
Üzüldüğünü de hissetmiyor değilim.. Akıttığın göz yaşlarını görüyorum.. Ama keşke ben gittikten sonra ağlasaydın.. Perdelerimi yeni yıkatmıştım, göz yaşlarınla kirlettin tekrar.. :)
Şaka yapıyorum üzülme.. Gözyaşlarını akıtma ne olur, üzülüyorum.. Benim her yaptığımı yapacak değilsin.. Ben ağlıyorum diye sen de ağlama ne olur.. Gözünü seveyim..
Şimdi gidiyorum.. Sakın üzülme.. Tekrar ziyarete geleceğim, söz..
Kendine çok ama çoook iyi bak.. Herşey için sonsuz teşekkürler.. Görüşmek üzere..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder