Küçüktük.. Dilimiz bazı harflere dönmezdi.. "R" harflerini söyleyemeyip "Y" derdi bazılarımız.. "Kardeş kardeş" diyemez, "Kaydeş kaydeş" derdik.. "R" harfinin yerine sadece "Y" harfini söylerdik.. Hiç kimse duymadım ki "R" yerine "L" desin.. "Kardeş kardeş" ikilemesi, dili dönenler için yine "Kardeş kardeş" idi.. Dili dönmeyenler için hiçbir zaman "Kalleş Kalleş" olmadı bu kelimeler.. "Kalleş" ve "kalleşlik" kavramlarını bilmezdik zaten.. Bizim için "kardeş" ve "kardeşlik" kelimeleri vardı sadece.. Bembeyaz, tertemiz iki kelime..
Biraz büyüyünce, dilimiz "R" harflerine yine dönmüyor olacak ki bu sefer "kardeşliği" bırakıp "kalleşliği" konuşur ve yaşar olduk.. Tertemiz bir kelimeyi, kapkara bir kelimeyle değişir olduk.. “Kardeşçe” değil, "kalleşçe" davrandık sevdiklerimize.. Acımadık hiç, düşünmedik kendimizden başkasını..
"Kardeş kardeş" geçinmek varken, arkamıza dönüp baktığımızda "kardeşlik" değil, "kalleşlik" gördük..
Küçükken "R" harflerini söyleyebilen ve şu anda da bu harfe dili dönen birisi olarak; yani kısacası "kalleş kalleş" değil de "kardeş kardeş" davranmaya çalışan birisi olarak sizin de dilinizin "R" harfine döndüğünü umuyorum.. Yanılmıyorum değil mi ??
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder