"Asker" kavramıyla küçük yaşlarda tanıştım.. Tanışma faslından kısa bir süre sonra bu kavramın kutsallığını daha iyi kavramış olacağım ki; duygulanmama neden olmuştu askerlik.. Vatani görevini en zor şartlarda yapan askerlerimiz için düzenlenen bir moral gecesinde bir şarkıcının "Ah Memedim" şarkısını en içten duygularıyla seslendirmesi kulağıma giren seslerin, gözümden göz yaşı olarak çıkmasına neden olmuştu.. Sanırım bu yaşlardı; vatana, millete, bayrağa olan aşkımın başlaması.. Küçücük yaşta aşık olmuştum..
Küçükken dinlediğim "Ah Memedim" şarkısının bana yaşattığı duygunun bir benzerini yaşadım yine.. Televizyonda izlemişinizdir, İstanbul/Şile'de kaybolan Berat isimli çocuğu.. Kaybolduktan 30 saat sonra bulunan çocuğun ailesine teslim edilmesindeki anlar..Çocuğun ailesinin oturduğu köye askerlerimizin görkemli girişi.. Özellikle annenin gözlerinde oluşan mutluluk, halkın "En büyük asker bizim asker" tempolu alkışları.. İşte gözümde bir ıslaklık, içimde "En büyük asker bizim asker" nidaları..
Düşünüyorum da; her şeye ve herkese rağmen hala "En büyük asker bizim asker.."
Not : 22 Kasım 2010 tarihinde kağıda karaladığım bu yazıyı blog sayfama bugün geçirebildim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder